De jury heeft ook dit jaar weer, met veel plezier en waardering voor de auteurs, een oordeel mogen vellen. De jury heeft bij haar oordeel naar relevantie, kwaliteit en creativiteit gekeken. Het schrijven van een artikel is ‘themavrij’. Dat resulteerde in artikelen in zeer gevarieerde onderwerpen. Artikelen met een sterke focus op de directe patiëntenzorg, maar dit jaar ook artikelen die gaan over de verpleegkundige zelf. Gesteld kan worden dat, niet alleen de genomineerde artikelen, alle ingezonden artikelen hooggewaardeerd zijn door de jury. Dat liet onverlet dat de jury er desondanks in geslaagd is een keuze te maken. Over eén artikel was de jury unaniem, dat was het meest aansprekende en daarmee winnende artikel.

Palliatieve sedatie: sterven mét of dòòr sedatie?

Natasja van de Streek, Hogeschool Viaa

De laatste jaren is er in toenemende mate aandacht voor palliatieve zorg. Dat is maar goed ook, gezien de toenemende vergrijzing en het aantal mensen met co-morbide problemen en -daarmee ook- de palliatieve zorg. Toch is er nog veel onduidelijk en zijn er misverstanden over dit onderwerp. Van de Streek neemt de lezer mee in haar systematisch zoektocht over palliatieve sedatie. Ze ontdekte dat er veel patiënten zijn die denken dat palliatieve sedatie het stervensproces versnelt, net als euthanasie dat doet. Het verschil lijkt niet altijd duidelijk. Middels een literatuuronderzoek gaat zij in op de vraag wat de invloed van palliatieve sedatie op de overlevingsduur is. Ze concludeert dat palliatieve sedatie geen negatieve invloed op de overlevingsduur van een terminale patiënt met een indicatie voor palliatieve sedatie heeft. Er is in verschillende onderzoeken geen significant verschil in overlevingsduur gevonden tussen patiënten die sterven met of zonder palliatieve sedatie. Van der Streek snijdt met haar artikel een buitengewoon relevant en actueel gevoelig onderwerp aan, wat een groot compliment verdient.

Mannelijke verpleegkundigen slachtoffer van seksueel grensoverschrijdend gedrag

Finn Roset, Hogeschool van Amsterdam

Roset begint zijn artikel met de volgende zin: “Met twee mannen zorgend voor mijn moeder kan zij vanavond misschien nog wel een trio verwachten hè?” Dat kreeg hij, als derdejaars HBO-V student -als grapje- te horen van familie van de patiënt die aan hem was toevertrouwd, en met deze openingszin heeft Roset de aandacht van de jury voor 100% te pakken. Roset weet zijn persoonlijke ervaring op een integere wijze op papier te zetten om de lezer vervolgens mee te nemen in cijfers en feiten. Hij beschrijft de taboes die er zijn en wat de betekenis hiervan is op het functioneren van zorgverleners. Hoewel slachtoffers verschillende klachten rapporteren is bij mannelijke slachtoffers één element gelijk: ze melden niet. En dat is een ernstige zaak, en alleen daarom al heeft dit artikel haar relevantie aangetoond. Roset toont lef door vanuit de eigen ervaring dit artikel te schrijven, en de jury weet dit zeer te waarderen. Roset adviseert tot slot om tijdens de opleiding HBO-V hier al meer aandacht voor te hebben. En dat is een goed advies. En de aandacht voor dit onderwerp begint vandaag, niet alleen met de nominatie maar Roset heeft ook het beste artikel geschreven en is daarmee de winnaar van de Anna Reynvaan Studentenprijs 2023.

Virtual reality: de paracetamol van de toekomst!

Isabelle van der Molen, Hogeschool van Amsterdam

De belangstelling in de zorg om virtual reality als pijnstilling in te zetten neemt toe. Bij acute of chronische pijn afleiding vinden door een virtueel rondvaarttrip te maken over de Amsterdamse grachten, wie wil dat nu niet? Met haar artikel beschrijft Van der Molen hoe bij een groeiende groep zorgvragers VR kan worden ingezet om het lijden te verlichten en meer dan dat: VR kan de pijnbeleving werkelijk verminderen zo blijkt uit hersenonderzoek. Maar VR heeft nog veel meer te bieden: onderzoek laat zien dat VR kan helpen om het contact met dementerende ouderen te verbeteren, door hen ‘uitstapjes’ te laten maken en daar vervolgens het gesprek over te voeren. En zo neemt Van der Molen ons mee in de wondere wereld van VR met alle mogelijkheden voor verschillende doelgroepen. Ze beschrijft hoe VR de zorg kan verlichten, zonder dat dit ten koste gaat van de kwaliteit van het contact met ‘echte’ hulpverleners. En Van der Molen stipt nog een belangrijk punt aan: VR is een effectief instrument om studenten in de veilige omgeving van de opleiding te oefenen, te falen, nog eens te oefenen, net zo lang tot een vaardigheid beheerst wordt. Van der Molen geeft ons een mooi en compleet overzicht van de mogelijkheden die er zijn op het gebied van VR, een student met oog voor innovatie in de toekomst!