Annelie Suurmeijer is arts-onderzoeker bij Amsterdam UMC. Door de coronacrisis werden veel onderzoeken tijdelijk stop gezet en moest ze plots vanuit huis werken. Toen ze gevraagd werd bij te springen als verpleegkundige, twijfelde ze geen moment. ‘’Ineens stond ik in een compleet nieuwe rol aan het bed van de patiënt.’’ Hoe kijkt ze terug op deze periode?

Annelie is arts-onderzoeker bij Amsterdam UMC. Binnen het Dutch Pancreatic Cancer Project onderzoekt ze hoe de behandeling van patiënten met alvleesklierkanker verbeterd kan worden. Ze was druk bezig met haar promotieonderzoek toen corona uitbrak. ‘’Ik genoot van de dynamiek in het ziekenhuis, de diverse werkzaamheden en de contacten met collega’s van allerlei disciplines. Het voelde dan ook gek toen ik op 12 maart 2020 te horen kreeg om naar huis te gaan en voorlopig niet meer naar het ziekenhuis te komen. Mijn studie werd on-hold gezet en niemand wist hoe lang het zou duren.’'

Hulp op de uitslaapkamer

Met haar werkervaring als arts op de chirurgie afdeling hoopte Annelie toch nog een bijdrage te kunnen leveren tijdens de coronacrisis. Ze werd al snel gevraagd om te helpen op de uitslaapkamer, ook wel Post Anaesthesia Care Unit (PACU) genoemd. Hier komen patiënten na een operatie. Hoewel de meeste geplande operaties door corona waren uitgesteld, gingen urgente operaties door. ‘’Toen er een oproep kwam voor ondersteuning heb ik mij direct aangemeld.’’

Een nieuwe rol als verpleegkundige

Binnen no time kreeg Annelie bijscholing over zorg voor de geopereerde patiënt en over haar nieuwe rol als verpleegkundige. Even wennen was het in het begin wel, maar dankzij de ondersteuning van haar collega’s van de PACU deed ze in korte tijd veel nieuwe kennis op. ’’Verpleegkundige handelingen zijn anders dan die van een arts. Als arts schrijf je medicijnen voor, als verpleegkundige maak je deze medicatie klaar en zorg je vervolgens dat het in de correcte dosering via het infuus wordt toegediend. Ook heb je een belangrijke signaleringsfunctie, omdat je dicht bij de patiënt staat en als eerste ziet wanneer er verbetering of verslechtering optreedt.‘’

Dat deze nieuwe rol haar als arts verrijkt heeft, dat is een ding wat zeker is. ‘’ Ik realiseer me nu nog beter wat de uitdagingen zijn in het verpleegkundig vak. Als ik na mijn promotieonderzoek weer als arts in de kliniek ga werken, verwacht ik hierdoor nog beter samen te kunnen werken.’’

Uitgestorven gangen

Wat Annelie het meest is bijgebleven, zijn de uitgestorven gangen tijdens haar eerste dienst. ‘’Het voetenplein was leeg. Toen ik op de PACU kwam, werd ik gelukkig zeer welkom ontvangen. De samenwerking is me erg goed bevallen.‘’

Uiteindelijk heeft Annelie ruim twee maanden als verpleegkundige op de PACU gewerkt. Ze denkt met een positief gevoel terug op deze periode. ‘’Ondanks dat ik niet direct voor de patiënten met corona heb gezorgd, heb ik wel wat voor de gezondheidszorg kunnen betekenen en dat voelt goed.’’

Ben jij geïnspireerd geraakt door het verhaal van Annelie? Kom meer te weten over het verpleegkundig talent van Amsterdam UMC op https://werkenbijamsterdamumc.nl/

Tekst: Fleur Evers
Beeld: Annelie Suurmeijer