Wat hebben jullie ervaren als leden van de medische directie?
Sjoerd: “Net als iedereen dacht ik eerst dat het niet zo'n vaart zou lopen. Maar toen ik de eerste patiënte zag, vond ik deze mevrouw opvallend benauwd. Zo, dacht ik, dat moet je niet krijgen.” En toen ging het snel. “In het begin was het erg moeilijk grip te krijgen, de juiste beslissingen te nemen en te laten nemen. Toen er eenmaal een crisisteam was ingesteld met een heldere structuur, kwam er meer rust.”
Martiene: “We hadden geen idee wat er precies op ons af zou komen, terwijl we ook nog in een fusieproces tussen locatie AMC en locatie VUmc zitten. De beide locaties verschillen op veel vlakken en dan zit je ineens in een gezamenlijke crisis."
Sjoerd: “Dat maakt het vier keer zo moeilijk.”
Martiene: “In het begin waren er best irritaties over en weer. Maar gaandeweg waren we hartstikke blij met elkaar. Het is fijn om te sparren, om dingen van elkaar over te nemen.”
Sjoerd: “Iedereen heeft zich schrap gezet om te zorgen dat de dingen niet gebeurden waar we bang voor waren.”
Waar waren jullie bang voor?
Sjoerd: “Dat er meer patiënten binnen zouden komen dan we konden behandelen. Dat we een besmettingshaard zouden worden: dat wij als ziekenhuis mensen extra ziek zouden maken. Ik was bang dat we onze medewerkers niet meer konden beschermen en dat ze niet meer zouden durven komen uit angst. Ik was heel bang om collega's te verliezen. Dat was best spannend. Ik ben zo opgelucht dat dit niet is gebeurd.”
Martiene: “Dat we als crisisteam het contact met onze collega's op de werkvloer zouden verliezen. Dat je te veel een andere taal spreekt, elkaar niet begrijpt. Ik heb dat gelukkig bijna niet ervaren.”
Wat vinden jullie het moeilijkst?
Het bezoekbeleid, klinkt uit beider mond. Hoewel de meeste mensen zich houden aan de tijdelijke veiligheidsmaatregelen, zijn er bezoekers die niet accepteren dat ze maar beperkt mogen komen. Ze zijn agressief naar de medewerkers, er staat noodgedwongen bewaking voor de deur.
Martiene: “Dit punt raakt me diep. Natuurlijk wil je dat mensen hun dierbaren mogen bezoeken. Maar zolang het virus er is moeten we maatregelen nemen om onze patiënten en hun omgeving te beschermen. Dat raakt je in je zorgverlenersziel, zei onze vorige bestuurder Marcel Levi treffend. Medewerkers moeten soms politieagent spelen aan het bed. Dat kan niet. Ze moeten gewoon hun werk kunnen doen. Het is zo’n dilemma. Wat je ook verzint, je doet het nooit voor iedereen goed.”
Sjoerd: “Een deel van de bevolking heeft niet zo'n zin meer in al die regels. Ze vinden het lastig de regels nog langer na te leven, zeker als het om hun dierbaren gaat. Social distancing is de grootste humanitaire hulpactie die we als mensheid ooit hebben gedaan en dat heeft miljoenen levens bespaard. Maar inderdaad, het is wel een zware ingreep.”
Wat heb je gemist?
Martiene: “Ik merk dat collega’s die thuis hebben gezeten en de collega’s die in het ziekenhuis waren van elkaar verwijderd zijn geraakt. Opvallend dat zoiets al gebeurt in zo'n korte tijd... Dat heeft alles met een verschil in beleving te maken. Ik zat hier in mijn crisisbubbel en de mensen die ineens thuis moesten werken, voelden zich soms nutteloos en alleen. Het kost wel even om die werelden weer bijeen te brengen.
En ik mis de fysieke ontmoeting. Ik vind het altijd fijn om mensen te zien. Net zoals het fijn is bij iemand aan het bed te staan. Dat neemt corona van ons af.”
Heeft de crisis ook iets gebracht?
Martiene: “Ik ben diep onder de indruk van de energie die de aanpak van zo'n crisis kan brengen. We hebben zo hard gewerkt, dat schept een enorme band. Er komen in korte tijd dingen van de grond die je daarvóór niet voor mogelijk hield. Echt indrukwekkend.”
Sjoerd: “Daar ben ik bijna ontroerd door. Mensen hebben hier zowat gewoond. En al die medewerkers die op een gegeven moment maar één keer per dienst hun beschermende kleding uit mochten doen. Wij hebben hard gewerkt, maar zij hebben geleden. Ik ben dankbaar dat we dit met zijn allen voor elkaar hebben weten te boksen. En wat hebben we met zo'n groot academisch centrum ongelooflijk veel kennis in huis!”
Dit verhaal is verschenen in het digitale magazine Amsterdam UMC in praktijk. Meld u aan als abonnee en ontvang automatisch nieuwe edities van het magazine per mail.
