Met zijn liefde voor het EKZ, Ajax en tattoos is Vincent De Wee een toonbeeld van Amsterdamse branie met een klein hart. Én hij is ervaringsdeskundige op het gebied van ziekenhuisopnames. Als kind heeft hij ruim een jaar doorgebracht op de afdeling Kinderoncologie. Dat was voordat hij naar het Leids Universitair Medisch Centrum werd overgebracht voor een beenmergtransplantatie. Destijds een risicovolle ingreep, waarvan de uitkomst lang niet zeker was. Al met al duurde het genezingsproces nog eens twee lange jaren. Voor een kind een eeuwigheid. Gelukkig werd Vincent rond zijn tiende levensjaar door de medische wereld eindelijk ‘schoon’ verklaard.
Verbaasd
Op het eerste gezicht is hij kerngezond, maar zoals veel andere kinderen die voor kanker zijn behandeld, leeft hij met de naweeën van zijn ziekte. Die hebben invloed op het hele verdere leven, zoals school en werk. Via Emma At Work, het uitzendbureau voor chronisch zieke kinderen en jongvolwassenen, kon hij aan de slag op de IC Kinderen. “Wat mij het meest heeft verbaasd, is hoe makkelijk ik mijn draai vond. Toen pas realiseerde ik mij dat het Emma in de loop der jaren mijn tweede thuis is geworden. Ik was onbewust gewend geraakt aan de gang van zaken. En dat heeft mij geholpen om snel mijn plek te vinden op de afdeling.”
Conciërge
Werken op de Kinder IC omschrijft Vincent als ‘mooi’. “Ik zal niet zo gauw zeggen dat mijn werk ‘leuk’ is. Maar ik vind wel dat ik waanzinnig mooi werk doe. Door verpleegkundigen en artsen zo veel mogelijk uit handen te nemen, help ik mee om kinderen en ouders in de meest kwetsbare situaties te ondersteunen. Zie het een beetje als een conciërge op school. Die doet ook duizend-en-één klussen. Zodat de kinderen zo goed mogelijk onderwijs krijgen en zo veel mogelijk vooruitgang kunnen boeken.”
Eigen mening
“Mijn eigen ervaring als patiënt helpt me bij mijn werk. Bijvoorbeeld in de omgang met kinderen. Ik begrijp beter wat ze meemaken. En ik herken veel in ze: hoe volwassen ze soms zijn, ondanks hun jonge leeftijd. Dat ze een eigen mening hebben over wat ze wel of niet prettig vinden aan de zorg die zij krijgen. Toen ik hier als achtjarig jochie lag was ik ook zo. Als kind kun je meer dan je omgeving vaak denkt. Dan kan het heel frustrerend zijn als je niet wordt gehoord.”
Voldoening
“Iedereen, van specialist tot schoonmaker, moet een speciale eigenschap bezitten om hier te kunnen werken. De IC is de heftigste afdeling van het Emma. Je moet er tegen kunnen dat al deze kinderen heel ernstig ziek of gewond zijn. Soms zo ziek dat vast staat dat zij zullen overlijden. Dat heeft een enorme impact op iedereen die bij het kind betrokken is: ouders, broertjes, zusjes, vriendjes en vriendinnen. Hoe ernstiger de situatie, hoe meer wij als afdelingsassistenten ervoor moeten zorgen dat de medische staf zich volledig kan concentreren op het leveren van de best mogelijke zorg voor het kind. Daar haal ik persoonlijk veel voldoening uit. Ik zie mijzelf niet op een andere afdeling werken. De Kinder IC, dat is echt waar ik thuis hoor.”
Tekst en foto: Ricardo Wijngaarde
