Gezondheidsverschillen tussen bevolkingsgroepen bestaan al langer. Uit eerder onderzoek van Amsterdam UMC bleek al dat mensen met een migratieachtergrond ernstiger getroffen zijn door covid-19 en een veel grotere kans hadden op besmetting, ziekenhuisopname en overlijden. Verschillende factoren, zoals slechtere sociale en economische omstandigheden, communicatiebarrières en kennis over gezondheid, dragen bij aan deze ongelijkheid. Om de langetermijngevolgen van covid-19 voor patiënten met verschillende achtergronden te onderzoeken, heeft Amsterdam UMC samengewerkt met de Universiteit van Kopenhagen en de Universiteit van Stockholm. Het onderzoek richtte zich op Nederlanders, Hindoestaans-Surinaamse, Creools-Surinaamse, Marokkaanse en Turkse patiënten.
Duizeligheid en hartkloppingen
Ongeveer een kwart van de patiënten die met een covid-19-infectie in het ziekenhuis zijn opgenomen heeft last van langdurige klachten ofwel postcovidsyndroom. Alle migrantengroepen bleken een hoger risico te hebben op het ontwikkelen van postcovid ten opzichte van Nederlandse patiënten. Bij de Turkse bevolking is dit risico maar liefst 50% hoger. Er zijn ook verschillen tussen mannen en vrouwen: vrouwen die op de IC waren opgenomen en beademd moesten worden, blijken meer risico te hebben op het postcovidsyndroom. Dat geldt ook voor patiënten die langere tijd in het ziekenhuis verbleven.De symptomen die horen bij het postcovidsyndroom lopen zeer uiteen. Uit de studie blijkt dat de symptomen soms heel anders zijn bij verschillende groepen. Zo hebben patiënten van Turkse komaf meer last van duizeligheid en spier- en gewrichtspijn. Patiënten met een Marokkaanse achtergrond hebben juist vaker last van hartkloppingen en slaapproblemen.
Niet bewust van aandoening
Charles Agyemang noemt de resultaten niet per se verrassend. “Het sterftecijfer van Nederlanders met een migratieachtergrond lag tijdens de eerste coronagolf anderhalve keer hoger dan onder Nederlanders zonder migratieachtergrond. Mensen met een migratieachtergrond zijn ook vaker in het ziekenhuis en op de IC beland. Het is daarom niet uitzonderlijk dat ze ook vaker last hebben van postcovidklachten. De sociale factoren en ongelijkheid die een rol speelden bij het onevenredig hoge aantal covis-19-infecties en sterfgevallen onder patiënten met een migratieachtergrond zijn nog steeds aanwezig”, zegt Agyemang. "Veel mensen met postcovidklachten lijden in stilte, omdat men zich in deze migrantengemeenschappen niet bewust is van het bestaan van de aandoening. Bewustwording van het postcovidsyndroom en een gemakkelijke toegang tot gezondheidszorg voor etnische minderheden en andere kwetsbare bevolkingsgroepen is essentieel om deze ongelijkheden op gezondheidsgebied aan te pakken", aldus Agyemang.
Volgens collega-onderzoeker Felix Chilunga van Amsterdam UMC ondervinden patiënten met postcovidklachten waarschijnlijk beperkingen in hun dagelijks leven, waardoor ze misschien niet in staat zijn om te werken. “De omvang van deze beperkingen is nog onvoldoende bekend. Meer onderzoek moet aantonen welke symptomen zorgen voor de grootste beperkingen. Met als doel gerichte hulp en zorg bieden.”
Fotografie: Shutterstock
