Geen rode loper op dit event, maar een rode atletiekbaan voor alle feestelijk uitgedoste studenten en hun stralende familieleden. Midden in het stadion is een groot podium gebouwd met daarvoor allemaal tafeltjes waar de studenten met maximaal 2 gasten mogen aanschuiven. En na weken regen doet de zon ook eindelijk mee. “Dat weer is natuurlijk het allergrootste cadeau”, stelt Florien de Ruiter, hoofd Onderwijs en Studentzaken en medeorganisator van het evenement.
De coproductie van de faculteit der geneeskunde VU en studievereniging MFVU kende sowieso een spetterende start. “Op dag één meteen een huwelijksaanzoek!”, vertelt De Ruiter extatisch. “Skip Tulp en zijn vriendin Daisy Vreenegoor stonden samen op het podium, want allebei cum laude afgestudeerd, toen hij ineens op zijn knieën ging en een ring uit zijn sok toverde. Als ik eraan terugdenk, krijg ik weer kippenvel.”
Witte jas
Een ring is leuk, maar de witte jas mag ook niet ontbreken op een bachelordiploma-uitreiking geneeskunde. De Wittejassenceremonie is ooit in het leven geroepen om de aankomende arts bewust te maken van zijn of haar professionele functioneren. Met die nieuwe status moeten de studenten verantwoordelijk omgaan, legt vice-decaan Christa Boer uit aan het publiek: “Je krijgt deze jas symbolisch omgehangen en dan ben je geen student meer, maar een professional die gaat bijdragen aan de zorg voor patiënten.”
Bitterzoet
Sommigen wachten al anderhalf jaar op hun bachelordiploma en hebben die witte jas in de tussentijd al vaak aan gehad. “Ik loop mijn tweede coschap nu, op de afdeling Heelkunde”, vertelt Hakiema Kariman. Voor haar is de uitreiking bitterzoet. “Mooi om deze mijlpaal nog zo feestelijk te kunnen afsluiten. Maar mijn opa, degene voor wie ik het deed, is in de tussentijd overleden. Hij pushte me om het beste uit mezelf te halen en was er altijd bij op de belangrijke momenten in mijn leven. Gelukkig heeft hij nog wel meegekregen dat ik mijn bachelor heb gehaald. Hij had ook niet anders verwacht. Nu op naar dat masterdiploma!”
Op televisie
Een week later is Fatima Bouyjghal met haar ouders naar de masterceremonie gekomen. Ze behaalde anderhalf jaar geleden haar bul. “Maar voor mij en vooral voor mijn ouders is het leuk dat je het hier na al die jaren snoeihard studeren toch nog zo mooi kunt afsluiten. Zonder mijn moeder was het me ook niet gelukt. Tijdens de coschappen heeft ze altijd op mijn kinderen gepast.” Haar zoontje van 4 en dochtertje van 5 zitten nu thuis voor de livestream – camera’s leggen de hele plechtigheid vast. “Op school hebben ze verteld dat mama vandaag haar diploma krijgt en op televisie komt”, lacht Bouyjghal. “Nu nog die eed!”
De eed
Het afleggen van de eed van Hippocrates is toch wel het hoogtepunt van de masterceremonies. Met een ‘Dat beloof ik’, ‘Zo waarlijk helpe mij God almachtig’ of ‘Zo waarlijk helpe mij Allah almachtig’ bevestigen de studenten een voor een de eeuwenoude eed. “Vanaf nu ben ik echt verantwoordelijk voor wat ik doe. Hiervoor kon ik nog wat aanklooien”, grapt Thei Steenvoorden. Hij is al anderhalf jaar aan het werk, doet nu promotieonderzoek op de afdeling Nefrologie en wil uiteindelijk intensivist worden. “Zonder dollen, die eed maakt het wel officieel. Nu mag ik me met recht een dokter noemen.”
Natasja van de Pol gaat voor een kort ‘dat beloof ik’ terwijl haar beste studievriendin Laida Hamed Hamed voor ‘Zo waarlijk helpe mij God almachtig’ heeft gekozen. “Zo komen mijn beide identiteiten mooi samen, het dokterschap en mijn religieuze achtergrond. Maar of je nu a of b zegt, ik ben ervan overtuigd dat iedereen die hier vandaag de eed aflegt altijd naar eer en geweten zal handelen, in het belang van de patiënt. Daar gaat het om.”
Trots
Na alle plechtigheden en een muzikale bijdrage van onder andere hoogleraar interne geneeskunde Prabath Nanayakkara krijgen de studenten bij de uitgang nog een borrelbox mee, om met hun familie en vrienden een eigen feestje te kunnen bouwen. “De bul is binnen! Dank @amsterdamumc voor deze gedenkwaardige post-corona-anderhalfjaarlater-bul-uitreiking”, twittert een van de ouders intussen trots. “We hebben er even op moeten wachten, maar dan heb je ook wat.”
Geneeskundestudenten van de Universiteit van Amsterdam waren vorige maand al aan de beurt. Zij ontvingen hun diploma tijdens een heuse drive-in.
Geniet je nog even mee? Bekijk hier de aftermovie:
