resultaten uit studies onder personen wiens genderidentiteit overeenkomt met het geslacht dat ze bij de geboorte hebben gekregen. Bovendien blijkt dat het vóórkomen van seksuele problemen vergelijkbaar is met transgender personen die geen puberteitsremming hebben gehad. Deze bevindingen bieden nieuwe inzichten voor de zorg aan transgender jongeren.
Tijdens de puberteit vinden er in het lichaam hormonale veranderingen plaats die leiden tot de ontwikkeling van uiterlijke geslachtskenmerken, zoals borstgroei, een lagere stem of lichaamshaargroei. Voor transgender jongeren, die zich niet identificeren met het geslacht dat hen bij geboorte is toegewezen, zijn dit vaak ongewenste veranderingen, die erg ingrijpend kunnen zijn. Puberteitsremmers kunnen deze ontwikkelingen tijdelijk stilzetten. Dat geeft jongeren de tijd hun genderidentiteit en behandelwens te verkennen. Hoewel puberteitsremmers kunnen bijdragen aan het mentale welzijn van transgender jongeren, is er nog weinig bekend over de invloed van puberteitsremmers op seksueel welzijn op latere leeftijd. Om dat uit te zoeken, startte Amsterdam UMC een studie.
Geen verschil
Onderzoekers van Amsterdam UMC legden vragenlijsten voor aan 70 transgender volwassenen. Alle deelnemers begonnen voor hun 18de jaar met puberteitsremmers en kregen vervolgens genderbevestigende hormonen. Sommigen ondergingen een geslachtsoperatie. De deelnemers vulden gemiddeld 14 jaar na start van hun behandeling de vragenlijst in over seksuele ervaringen, tevredenheid en mogelijke seksuele problemen. Isabelle van der Meulen, onderzoeker bij Amsterdam UMC, legt uit: “Onze resultaten laten zien dat ruim de helft van de transmannen en 40% van de transvrouwen tevreden is over hun seksleven. Dit biedt ruimte voor verbetering, maar komt wel overeen met de seksuele tevredenheid van de cisgender bevolking. Ook was er geen verschil in seksuele tevredenheid tussen mensen die vroeg of later in de puberteit begonnen met puberteitsremmers.”
Frequentie
De meeste deelnemers hadden geen moeite met verlangen, opwinding of het krijgen van een orgasme. Van de seksuele problemen die wel werden genoemd, was bij transmannen moeite met initiatief nemen het meest voorkomende probleem. Bij transvrouwen werd moeite met het bereiken van een orgasme het meest genoemd. Echter, niet alle problemen werden als belastend ervaren. De frequentie van seksuele problemen kwam overeen met eerdere studies onder transgender volwassenen die pas op volwassen leeftijd startten met hormoontherapie, en dus nooit puberteitsremmers hadden gekregen.
Seksuele ervaringen complex
Deze resultaten bieden belangrijke inzichten die zorgverleners kunnen gebruiken in de begeleiding van transgender jongeren. Van der Meulen benadrukt: “Hoewel het belangrijk is om deze uitkomsten in een grotere groep te bevestigen, kunnen we met deze resultaten jongeren bij het starten met puberteitsremmers beter voorlichten over wat ze op latere leeftijd op seksueel gebied kunnen verwachten.” Tegelijkertijd onderstrepen de onderzoekers dat seksuele ervaringen complex zijn en zowel door lichamelijke als psychosociale factoren beïnvloed worden. “Het zoeken en initiëren van seksueel contact werd bijvoorbeeld vaak als probleem genoemd, iets wat niet direct samenhangt met de lichamelijke effecten van hormoontherapie. Daarom is het belangrijk om in de begeleiding van transgender personen ook aandacht te besteden aan de psychosociale aspecten van seksualiteit,” aldus Van der Meulen.
Foto: Shutterstock
